به گزارش صنعت نویس به نقل از ایرنا، اختلاف های گازی روسیه و بلاروس پس از آن مورد توجه ها رسانه ها قرار گرفت که اعلام شد، مینسک از پرداخت بدهی گازی 425 میلیون دلاری خود به مسکو خودداری می کند.

وزارت انرژی فدراسیون روسیه نیز در برابر این رویداد، برنامه کاهش فروش نفت به بلاروس را با حجم چهار میلیون تن در فصل اول سال 2017 (سه ماهه) به جای 4،5 میلیون اعلام کرد که با انتقاد این کشور مواجه شد.
روزنامه ماسکوفسکی کامسامولتس نیز روز سه شنبه نوشت: بدهی گازی بلاروس به روسیه بر اثر اختلاف دو کشور در مورد بهای گاز صادراتی به وجود آمده و مینسک از سال 2015 با بهای دلخواه خود و کمتر از میزان اعلام شده از طرف روسیه، قیمت گاز را محاسبه می کند.
وزارت انرژی بلاروس در پی کاهش صادرات نفت از طرف روسیه، هزینه ترانزیت نفت این کشور به مقاصد اروپایی از طریق خاک خود را افزایش داده و از 267 روبل (حدود 4 دلار) برای هر تن به 288 روبل (حدود 4.5 دلار) رساند.
روزنامه روسی نوشت: این مسائل بر روابط دو کشور که همواره بر دوستی و برادری تاکید می کنند، سایه انداخته است.
در گزارش ماسکوفسکی کامسامولتس به نقل از کارشناسان گفته شده است: هر چند اختلاف های روسیه و بلاروس شامل مسائل اقتصادی می شود، اما مینسک ممکن است در عرصه سیاسی به مسکو پشت کند.
بنا به این گزارش، بلاروس ممکن است به دنبال اقدام هایی در عرصه انرژی، روابط دوستانه تری با اتحادیه اروپا برقرار کند که به زیان روسیه خواهد بود.
به گزارش ایرنا، بلاروس نفت خریداری شده از روسیه و دیگر کشورها را در پالایشگاههای خود به فرآورده های مختلف تبدیل کرده که بخش اصلی آن صادر می شود و از این راه درآمد ارزی کسب می کند.
از سوی دیگر، اواخر شهریور ماه نیز اختلاف نظر بر سر بهای گاز صادراتی روسیه به بلاروس سبب اعتراض کم سابقه الکساندر لوکاشنکو رئیس جمهوری این کشور شد که اعلام کرد، هیچ فشاری را در این باره تحمل نمی کند.
رئیس جمهوری بلاروس با متهم کردن مسکو به اعمال فشار اقتصادی بر مینسک، گفت: روسیه در این زمینه فشار وارد می کند که سبب شده است دو کشور درباره تعیین بهای گاز به توافق نرسند.
وی افزود: روسیه صادرات نفت به بلاروس را کاهش داده و ما این را به عنوان فشار تلقی می کنیم که نه من و نه بلاروسی ها حاضر به پذیرش این فشار نیستیم.
بلاروس در جمع کشورهای برآمده از فروپاشی شوروی که سال 1991 رخ داد، نزدیک ترین روابط اقتصادی و سیاسی را با روسیه دارد و حتی سال 1998 توافق نامه تلاش برای اتحاد دو دولت را امضا کردند و همچنین تردد شهروندان روسی و بلاروسی در مرزها آزاد است.
از سوی دیگر، لوکاشنکو نیز همیشه بر اهمیت حفظ روابط مینسک با مسکو در برابر توسعه همکاری ها با غرب تاکید می کند.
17 مهرماه نیز اعلام شد که بلاروس در چارچوب تنوع بخشی به منابع تامین نفت خود که بیشتر به روسیه متکی است، افزون بر تصمیم خرید از ونزوئلا، خواهان معامله نفتی با ایران نیز شده است.
خبرگزاری نویینی بلاروس به نقل از لوکاشنکو نوشت: مذاکرات در حال انجام با ایران پس از طولانی شدن رایزنی های نفتی با روسیه، آغاز شد.
وی افزود: اکنون دولت بلاروس ماموریت یافته، منابع جایگزین نفت روسیه را پیدا کند و از سوی دیگر طرح ساخت خط لوله نفتی از دریای بالتیک و نوسازی پالایشگاه نووپلوتسکی را نیز بررسی کند.
به گزارش رسانه های روسی، بلاروس در مذاکرات با روسیه و دیگر کشورهای نفتی، سیاست دریافت تخفیف نسبت به قیمت جهانی را پیگیری می کند که همین موضوع سبب شده است ماهها مذاکرات با مسکو بی نتیجه بماند.
رسانه های روس نیز نوشته اند که مقام های بلاروس بر این باورند از مرزهای غربی روسیه در برابر حضور نظامی غرب دفاع می کنند و به همین دلیل انتظار دارند نفت را با بهای پائین تری خریداری کنند، در حالیکه مقام های روسی اعلام کرده اند، تخفیف های داده شده به برخی مشتریان سبب شده، نسبت به قیمت جهانی سالانه بیش از دو میلیارد و 200 میلیون دلار کمتر درآمد نفتی کسب کنند.